در کتاب حجاب دختران می خوانیم : وظیفه ی پوشش، که اسلام برای زنان مقرر کرده است، بدین معنا نیست که از خانه بیرون نروند و زندانی کردن زن، بنابر تعالیم اسلامی روا نیست.
فلسفه ی «پوشش اسلامی» آن است که زن در معاشرت با مردان، بدن خود را بپوشاند و به جلوه گری و خودنمایی نپردازد .
آیاتی که درباره ی پوشش در سوره ی نور و احزاب آمده اند، حدود پوشش و تماس های زن ومرد را مشخص کرده اند، بی آنکه معنای «حجاب : پرده نشینی» را به کار برده باشند. آیه ای که در آن کلمه ی «حجاب : پرده نشینی» به کار رفته، مربوط به زنان پیامبر اسلام(ص) است.
می دانیم که در قرآن کریم درباره ی زنان پیامبر (ص) دستورهایی ویژه رسیده است.اسلام عنایتی خاص داشته است که زنان پیامبر، چه در زمان حیات آن حضرت و چه پس از وفات او، در خانه های خود بمانند. شاید این قانون، بیشتر به دلایل سیاسی و اجتماعی بوده باشد تا مورد سوءاستفاده ی افراد ماجراجو و خودخواه قرار نگیرند.
امّا فلسفه ی «پوشش در اسلام»، از حقیقتی بنیادین ریشه می گیرد و آن، این است که: اسلام می خواهد لذت های جنسی، چه بصری و لمسی و مانند آن، در محیط خانه و ازدواج قانونی صورت پذیرند. برخلاف فرهنگ غربی عصر حاضر که کار و فعالیّت را با لذّت جوییِ جنسی، به هم می آمیزد. اسلام می خواهد این دو محیط را کاملاً از یکدیگر جدا کند.